Jawel, een doodgewone zaterdagmorgen waarin ik mijn koffie inschonk, mijn boterham in het broodrooster stak en mentaal mijn to-dolijst voor het weekend begon op te stellen. Tot mijn dochter plots vroeg: "Mama, als jij later doodgaat, mag ik dan jouw boekenkast?"

Ik verslikte me bijna in mijn koffie. Niet omdat ze het over de dood had – kinderen zijn daar vaak verrassend open over – maar omdat ik besefte: ik had daar eigenlijk nog nooit écht bij stilgestaan.

"Dat zien we dan wel"

Zoals zovelen had ik het opstellen van een testament steeds naar ‘later’ geschoven. Want: ik ben nog relatief jong, heb geen miljoenen op de bank en wat ik bezit, is toch vanzelfsprekend voor mijn partner of kinderen? Maar die simpele vraag over een boekenkast deed iets met me. Want wie krijgt wat, en belangrijker nog: wat wil ik nalaten aan de wereld?

Meer dan spullen verdelen

Een testament is niet alleen een document waarin je regelt wie je spullen krijgt. Het is een moment van stilstaan bij je waarden, je dromen, en wat je belangrijk vindt in het leven. Voor mij was dat onder andere: iets betekenen voor anderen, ook als ik er zelf niet meer ben.

Zo ontdekte ik dat goede doelen in Vlaanderen 0% erfbelating betalen, op die manier zorgt elke cent voor een directe impact voor een betere wereld. Ook kan ik via een vriendenerfenis een som geld aan een verlaagd tarief nalaten, en kan ik mijn nichtje haar wens voor een verre reis in vervulling laten gaan. 

Mijn testament is nu mijn rustpunt

Sinds ik mijn testament opstelde slaap ik rustiger. Niet omdat ik iets ‘afgevinkt’ heb, maar omdat ik nu weet: wat ik nalaat, klopt met wie ik ben. Mijn boekenkast, mijn boeken én een stukje van mijn hart gaan nu naar de juiste mensen én de juiste zaak.

Laat jouw waarden voortleven

Misschien is het geen vraag over een boekenkast die jou aan het denken zet. Misschien is het een moment in het verkeer, een documentaire, of gewoon… deze blog. Wat het ook is: neem het serieus.