Het coronavirus zet een vergrootglas op onze samenleving. Plots springen een aantal zaken in het oog die verontwaardiging oproepen:

• mensen met een “essentieel beroep” of mensen die werken in “cruciale sectoren” krijgen een loon dat niet overeenkomt met het maatschappelijk belang van hun job
• mondiale problemen worden niet op wereldschaal - en dus niet effectief - aangepakt
• een kleine groep superrijken blijft zich in volle crisis achteloos verrijken

Dit kunnen we toch niet toelaten?

De wereld zit in de houdgreep van een economie die verslaafd is aan winstbejag. Corrupte politici, malafide zakenlui en schimmige internationaal opererende bedrijven kennen geen scrupules. Ze proberen het publieke debat naar hun hand te zetten.

De gevolgen zijn desastreus:

• overal te wereld worden mensen uitgebuit als goedkope arbeidskrachten
• het milieu wordt steevast opgeofferd
• de rechtstaat wordt ondergraven
• cultuur wordt beschouwd als een bijkomstigheid
• wetenschappelijk onderzoek naar ziektebestrijding dreigt de speelbal te worden van farmabedrijven
• meer psychische problemen, toenemende armoede, hoge zelfmoordcijfers
• en zo kunnen we nog verder gaan...

Waar blijft het protest?

Misschien hebt u zelf nog deelgenomen aan een van de vredesbetogingen tegen de opslag van Amerikaanse kernbommen op de luchtmachtbasis van Kleine Brogel? Wie weet stapte u zelfs mee in de grote (verboden) mars op Brussel van 26 maart 1955, het hoogtepunt van de tweede schoolstrijd?!

Het lijkt erop dat de tijd van straatprotest voorbij is. De laatste grote betoging dateert al van 20 oktober 1996: de witte mars. Toen trokken meer dan 300.000 mensen door de straten van Brussel. Een gebeurtenis die internationaal indruk maakte. Vooral omwille van het ingetogen en vreedzame verloop. Protest en revolte hoeven niet per sé samen te gaan met geweld en vernieling.

Hebben we als oudere generatie niet meer het gevoel gewapend te zijn voor de urgente en harde gevechten van deze tijd? We sympathiseren misschien wel met Black Lives Matter, MeToo, de dekolonisatiebeweging, Greta Thunberg en Anuna De Wever, het verzet van de Myanmarese bevolking tegen de militaire dictatuur, de cultuursector die dramatische tijden beleeft enz. maar zelf actie voeren en op straat komen, dat ligt moeilijker. U weet toch dat er een andere manier is om uw stem te laten horen die even efficiënt kan zijn?

Samen sterker

Er is al lang een tegenbeweging tegen het huidige economisch kortetermijndenken. Ze wordt gedragen door een heleboel positieve initiatieven die de waan van de winst doorprikken. Denk maar aan de organisaties en goede doelen die lid zijn van testament.be.

Dankzij de steun van fans en sympathisanten varen ze tegen de stroom in en laten ze op verschillende terreinen hun tegenstem horen: armoedebestrijding, volksgezondheid, mensenrechten, ontwikkelingswerk, onderwijs en onderzoek, kunst en cultuur, erfgoed, duurzaamheid, dierenbelangen, gehandicapten, internationale slachtofferhulp, enz.

Vandaag én ook morgen is hun tegenstem meer dan ooit nodig. U kunt die versterken.

Er is vast een goed doel waarvan de tegenstem u na aan het hart ligt. Wat houdt u tegen om dat goede doel in uw testament op te nemen? Zo blijft u meewandelen in een witte mars voor meer solidariteit, ook als u er niet meer bent.

En als u dat massaal doet, zoals de arbeiders die aan het einde van de 19de eeuw op de 1ste mei op straat kwamen om te ijveren voor een achturige werkdag, dan zou het zomaar eens kunnen dat u mee aan de basis ligt van een nieuwe feestdag.